Naukowcy z Uniwersytetu Cambridge w Wielkiej Brytanii i Uniwersytetu Favaloro w Argentynie wykazali, że za aktywne zapominanie nieprzydatnych treści odpowiada w mózgu człowieka i szczura, a więc najprawdopodobniej także innych ssaków, podobny mechanizm (https://www.nature.com/articles/s41467-018-07128-7).

"Sugeruje to, że proces selektywnego zapominania ewoluował być może 100 milionów lat temu" - zauważa autor badań prof. Michael Anderson.

"Z naszych wcześniejszych badań wynika, że jesteśmy bardziej zaangażowani niż nam się wydaje w aktywne wybieranie tego, co chcemy w życiu pamiętać" - dodaje badacz.

Prof. Anderson przeprowadził eksperymenty, podczas których szczury wykonywały proste zadanie wykorzystujące ich wrodzoną ciekawość. Gryzonie aktywnie eksplorują nowe środowisko, a wówczas tworzą się wspomnienia wszystkich odkrywanych przez nie obiektów. Naukowcy pozwalali szczurom eksplorować dwa wcześniej nieznane obiekty: A i B. Znajdowały się na nich m.in. piłka, kubek, małe zabawki czy puszka z zupą. Gryzonie poruszały się przez 5 minut po obiekcie A, a następnie przenoszono je do ich stałego miejsca pobytu. Po 20 minutach umieszczono je na pięć minut w obiekcie B.

Aby sprawdzić, czy u szczurów, podobnie jak u ludzi, występuje tzw. zapominanie spowodowane przypominaniem (ang. retrieval-induced forgetting), gryzonie ponownie kilkukrotnie umieszczono w obiekcie A, który chciano, żeby zapamiętały. Następnie otworzono przed nimi nowy obiekt, którego wcześniej nie widziały. Gryzonie instynktownie kierowały się do nowego obiektu, traktując obiekt A jako nic nowego.

Podczas kolejnego etapu eksperymentu, 30 minut później, szczury umieszczono w obiekcie B, przy jednoczesnym dostępie do całkowicie nowego obiektu. Okazało się wówczas, że gryzonie były równie ciekawe wcześniej widzianego obiektu B, co zupełnie nowego obiektu. Wskazuje to, że poprzez powtarzające się interakcje z obiektem A, aktywnie zapomniały obiekt B.

Badania wykazały, że selektywne zapominanie odbywa się u szczurów w przyśrodkowej korze przedczołowej. Gdy obszar ten tymczasowo "wyłączano" za pomocą leku (muscymol), zdolność selektywnego zapominania zanikała. U ludzi za zdolność tę odpowiada w mózgu analogiczny obszar kory przedczołowej.

"Teraz, gdy wiemy, że mechanizmy tego procesu przebiegają podobnie u ludzi i u szczurów, powinniśmy być w stanie badać selektywne zapominanie na poziomie komórkowym, a może nawet molekularnym. Lepsze zrozumienie jego biologicznego podłoża może pomóc opracować nowe metody terapii dla osób po traumatycznych przeżyciach" - podsumowuje prof. Anderson.(PAP)

koc/ agt/